Een klein half jaar ben ik bezig geweest met een mentorschap van Wim Jenniskens via de fotobond, verdieping in je fotografie met aandachtspunt seriematig fotograferen.
Al snel had ik een onderwerp; ik wilde mijn levensverhaal vertalen naar stillevens met fotografie. Omdat het leven een heel proces is en ik nu richting de 50 jaar ga en steeds meer begrijp van het leven ; ).
Ik ben tot een serie van 5 gekomen, met allen een titel;
geboorte-gebeurtenissen-lagen afpellen-tot de kern-rijkdom
Veel denkwerk, uitproberen, eigen handtekening er aan geven, leren, ontdekken, groeien en uiteindelijk je idee uitgewerkt krijgen.
Bij deze serie hoort ook tekst, alleen de beelden zeggen voor de kijker niet genoeg, terwijl er veel achter zit. Over elk beeld is nagedacht. Wat zet ik neer, op welke manier plaats ik het in het beeld en hoe geef ik beeld aan de verzonnen titels. Het begint allemaal met een mindmap, uitschrijven, schetsen, veel opstellingen uitproberen en ook zo met de belichting.
Puur en fris, ongeschonden kom ik op deze wereld.
Er komt heel wat op mijn pad in het leven. Mijn traumatische jeugd heeft diepe wonden gemaakt. Wat ooit zo ongeschonden puur was, was niet meer. Het ontwikkelde overlevingsmechanisme zorgt dat ik een masker op zet. Dissociatie en eenzaamheid overheersen in deze jaren.
Ik leef mijn leven met mijn masker op. Er volgen diepe dalen en zelfs een opname. Door het lezen van boeken, vele gesprekken en allerlei therapieën en oefeningen pel ik steeds meer lagen van mezelf af. Rationeel kan ik nu veel beredeneren en begrijpen. Het gevoel is daarentegen nog buiten bereik.
Er komt weer verbinding met mezelf. Ik ga vanuit mijn hoofd naar mijn hart. Alles wat me belemmert om te groeien laat ik los door bewustwording van. Stukje bij beetje kom ik bij mijn kern. Ik kom steeds meer in balans en in mijn kracht.
Nu ik richting de 50 ga voel ik me rijk. In die zin dat ik weer VOEL en wanneer ik lach, ik ècht lach.Er is verbinding met mezelf én anderen. Ik ben letterlijk en figuurlijk veel gewicht kwijt geraakt. Een hele transformatie. Ik heb naar mezelf durven kijken en ben gegroeid. Dankbaar voor de vele levenslessen en mijn bewustwording. Wat is het leven mooi!
Omdat ik dit met mijn eigen camera heb vastgelegd en fotografie mijn passie is en het volgende gedicht ook echt op mijn leven van toepassing is, sluit ik hiermee af…Deze serie komt in januari ook te hangen in De Nieuwenhof te Deurnebij een expositie van alle tien deelnemers van dit mentorschap.
“Life is like a camera
Focus on what’s important
Capture the good times
Develop from the negatives
And if things don’t work out
Take another shot”
Warme groet,
Marije Zuidweg
